„Seksmisja” reżyserii Juliusza Machulskiego to komedia utrzymana w charakterze science fiction, nakręcona w 1984 roku. Jest to film przełomowy w polskiej kinematografii, nie tylko ze względu na oryginalny scenariusz i świetne role, ale również pewien rozmach, który był w Polsce w czasach kręcenia „Seksmisji” rzadkością. Film opowiada o dwóch śmiałkach – Maksie (w tej roli Jerzy Stuhr) i Albercie (Olgierd Łukasiewicz), którzy w 1991 roku poddali się prekursorskiemu eksperymentowi – dali się jako pierwsi zahibernować. Spodziewali się po wszystkim sławy i uznania, kiedy się jednak obudzili, okazało się, że ich świat zmienił się nie do poznania. Eksperyment znacznie się przeciągnął w wyniku wojny nuklearnej i rozmrożono ich dopiero w roku 2044. W dodatku okazuje się, że męski gen całkiem zaniknął, a światem rządzą kobiety, które ukryły się przed promieniowaniem w podziemiach. Jedyni mężczyźni na świecie, jak się wydaje, zostają pod stałą obserwacją i kontrolą. Rzecz jasna nie są zadowoleni z takiego obrotu spraw, postanawiają więc uciec.
Autor: admin
Polskie filmy, które walczyły o Oskara
Otrzymanie Oskara to największa nagroda dla reżysera, scenarzysty czy aktora na całym świecie. Jest to dowód największego uznania. Istnieje kilka kategorii przyznawania tych nagród. Jedną z nich jest kategoria „Filmy nie anglojęzyczne”. Wśród wielu filmów nie raz znajdowały się tam filmy polskie. Zostawały zgłoszone, ale tylko kilku filmom polskim udało się zdobyć nominację do Oskara. Pierwszym filmem był „Nóż w wodzie” Romana Polańskiego. Było to w roku 1963. Drugi był Jerzy Kawalerowicz. W 1966 roku otrzymał on nominację do Oskara za film „Faraon”. Kolejny był film „Potop” Jerzego Hoffmana oraz „Ziemia obiecana” Andrzeja Wajdy. Reżyser też kilka lat później otrzymał jeszcze jedną nominację, tym razem za film „Panny z Wilka” oraz „Człowiek z żelaza”. Nominację do Oskara otrzymał także film „Noce i dnie” w reżyserii Jerzego Antczaka. Ostatnimi polskimi filmami, które otrzymały nominację do tej prestiżowej nagrody były filmy „Katyń” (reż. Andrzej Wajda) oraz „W ciemności” (reż Agnieszka Holland).
Początki kinematografii w Polsce
Historia kina w Polsce sięga przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku. W 1899 roku w Łodzi rozpoczęło swoją działalność pierwsze w Polsce kino. Nazywano je teatrem żywych fotografii. Tego typu rozrywka od razu przypadła ludziom do gustu. Kolejne lata przyniosły ze sobą kilka krótkometrażowych filmów, na różne tematy. Głównym bohaterem owych filmów był Kazimierz Janusza-Stępowski. Dopiero w 1908 roku nakręcony został pierwszy w Polsce film fabularny. Nosił on tytuł „Antoś po raz pierwszy w Warszawie. Była to nie ma komedia, gdyż wówczas jeszcze wszystkie filmy były nieme. Początkowo twórcy filmów fabularnych sięgali po scenariusze zaczerpnięte z jakiś powieści. Było to dla nich łatwiejsze. Najszybszy rozwój kinematografii w Polsce nastąpił po 1918 roku. Wówczas zaczęły masowo powstawać kina oraz film. W filmach pojawił się dźwięk. W czasie, kiedy trwała II wojna światowa nie było mowy o dalszym rozwoju kinematografii. Dopiero po jej zakończeniu powrócono do tego pomysłu. Później dopiero w latach sześćdziesiątych powstały kolejne filmy. Pojawiły się także pierwsze seriale telewizyjne, których w dzisiejszych czasach mamy pod dostatkiem.
Nic śmiesznego Marka Koterskiego
„Nic śmiesznego” reżyserii Marka Koterskiego to polska komedia z 1996 roku. Zaczyna się ona sceną, gdy dwóch pracowników prosektorium wśród nieboszczyków rozpoznaje sławnego reżysera, Adama Miauczyńskiego. Rozpoczyna od wewnętrzny monolog, w którym wspomina swoje życie, uznając je za „nic śmiesznego”. Jego życie było pasmem porażek i rozczarowań – był wiecznie drugi na każdym polu, nie potrafił spełnić swoich marzeń, ciągle wyrzucali go z pracy, rozwiódł się z żoną, a każda kolejna partnerka ostatecznie wybierała jego przyjaciela. Zabawne zbiegi okoliczności, przez które nie wiodło się w życiu Adasiowi Miauczyńskiemu, stanowią dla widza prawdziwą gratkę – komedia jest wyjątkowo zabawna i wciągająca, a doskonała rola pierwszoplanowa Cezarego Pazury wydaje się idealnie na miejscu. Perypetie Adasia Miauczyńskiego, którego krótkie życie stanowiło tragedię, wbrew tytułowi stanowią, poprzez pewną ironię, właśnie „coś śmiesznego”. Świetne dialogi, a zwłaszcza monologi głównego bohatera decydują o wartości tego filmu.
Najbardziej wyczekiwane filmy 2013 roku
Jeden z ogólnopolskich portali internetowych ogłosił listę najbardziej wyczekiwanych, polskich filmów 2013 roku. Na liście znalazł się film “Drogówka”, który opowiada historię kilku policjantów, których poza pracą łączy także silna przyjaźń. Drugi na liście to film “Wałęsa”. Jest to film biograficzny, opowiadający historię byłego prezydenta Polski, Lecha Wałęsy. Następny na liście to film “Będziesz legendą człowieku”. Film odsłania kulisy mistrzostw Euro 2012. Jednym z najbardziej wyczekiwanych filmów była także “Syberiada Polska”. W filmie przedstawiono dramat setek tysięcy Polaków, którzy zostali deportowani na Syberię. Kolejny na liście jest film “Bejbi blues”. Twórca “Galerianek” nakręciła kolejny film o młodym pokoleniu. Według portalu Polacy wyczekiwali także filmu “Tajemnica Westerplatte” oraz “Nieulotne”. Następne na liście znalazły się takie tytuły jak “Imagine”, “Dziewczyna z szafy” czy “Sęp”. Jak widać filmów jest całkiem sporo. Polska kinematografia ciągle się rozwija, ciągle powstają kolejne filmy. Niektóre okazują się prawdziwymi dziełami.